Na początku warto przyjrzeć się cechom łączącym wszystkie płyty tarasowe. Są to elementy znacznie cieńsze niż większość kostek brukowych, ich grubość wynosi z reguły około 4cm. W większości występują w dwóch wymiarach: 40x40 oraz 60x40cm. Można je układać w sposób tradycyjny na uprzednio wykonanej podbudowie, lub też w technologii tarasu wentylowanego na specjalnych podstawach.

Taras – jedyne takie miejsce

A teraz pora się zastanowić, czego oczekujemy od naszego tarasu. A w zasadzie najpierw wypadałoby się zorientować, czego MOŻEMY oczekiwać od tarasu. Pierwsza odpowiedź prawdopodobnie będzie dotyczyła miejsca do wypoczynku – i będzie to odpowiedź dobra, ale stanowczo zbyt ogólna. Taras i owszem służy do odpoczynku – ale odpowiednio zaprojektowany może ten odpoczynek doskonale organizować. Warto więc zadać sobie pytanie jak lubimy spędzać wolny czas. Tradycyjny taras założony na prostym obrysie (najczęściej prostokątnym), o proporcjach zbliżonych do kwadratu – zachęca do skupienia się na jego środku. Będzie więc doskonałym rozwiązaniem dla lubiących wypoczywać przy grillu czy jako jadalnia na świeżym powietrzu. Jeśli jednak chcielibyśmy zachęcić użytkowników do podziwiania ogrodu lub zwrócić uwagę na piękny widok za domem – warto nieco zmienić proporcje. Taras szeroki ale krótki nie będzie raczej sprzyjał skupieniu się w jego centrum, zachęci natomiast do podziwiania tego, co jest za nim. Jeszcze inaczej powinien zostać ukształtowany taras którego zadaniem ma być skupienie uwagi odwiedzających na konkretny punkt. Może to być plac zabaw (jeśli chcemy stworzyć przestrzeń z której wygodnie będzie można kontrolować bawiące się w ogrodzie dzieci), oczko wodne czy stare drzewo. W takim wypadku taras może przyjąć formę nieco amfiteatralnie obejmującą wybrane miejsce.

Osobną kwestią jest usytuowanie tarasu względem budynku. Przyjęło się, że utwardzona przestrzeń lokalizowana jest bezpośrednio przy ścianie budynku, zwykle jako przedłużenie salonu. Czasami jednak występują powody dla których warto taras od budynku odsunąć. Mogą być obiektywne – jak chociażby ogród od północnej strony budynku, przez co taras usytuowany bezpośrednio przy ścianie byłby przez cały czas zacieniony. Może jednak chodzić także o to, aby akustycznie oddzielić część rekreacyjną ogrodu od budynku – chociażby po to, aby śpiący domownicy nie musieli mimowolnie brać udziału w toczącej się na tarasie imprezie. W takim wypadku warto dodatkowo odseparować taras od budynku na przykład wysokim żywopłotem lub szpalerem drzewek.

Taras łączy budynek z ogrodem

Odrębnym problemem jest dobór płyt do estetyki budynku i ogrodu. To, że wybór jest nieco mniejszy niż w wypadku kostki brukowej wcale nie ułatwia sprawy. Kwestia doboru kolorystyki do kolorów elewacji jest dość oczywista. Pozostaje jednak jeszcze taki dobór barw i faktur płyt, aby uzyskać efekt odpowiadający naszym zamierzeniom. Do wyboru mamy całą paletę chłodnych szarości, od niemal białych (kolor określany jako marmurowy) płyt Rock do grafitowych płyt Pop i niemal czarnych Blues, oraz równie szeroką paletę barw ciepłych, od jasno beżowych płyt Rock z kolekcji Jesienne Inspiracje przez bursztynowe płyty Etno aż po intensywnie czerwone płyty Pop. To oczywiście tylko niektóre z dostępnych barw. Podobnie rzecz ma się z fakturami powierzchni. Płyty tarasowe mogą być gładkie lub też mieć nawierzchnię delikatnie fakturowaną przez proces curlingowania. Nieco ostrzejszą, ale nadal jednolitą nawierzchnię zapewnia śrutowanie. Następne w kolejności pod względem stopnia rozrzeźbienia są płyty o strukturze łupka, piaskowca czy przypominającej naturalny trawertyn. Jeśli dołożymy do tego możliwość zestawiania ze sobą różnych kolorów i faktur – mamy do dyspozycji całkiem sporą ilość kombinacji. Podstawowa zasada gwarantująca w zasadzie o ile nie sukces to przynajmniej neutralność projektu jest jedna: umiar. Jeśli marzy nam się bardzo skomplikowana, rozbudowana kompozycja z ogromną ilością detali i wielością zastosowanych materiałów, a nie zajmujemy się zawodowo projektowaniem takich przestrzeni – warto zwrócić się do fachowca. Dość trudnym zabiegiem jest również łączenie ze sobą płyt o kolorach ze skrajnie różnych palet kolorystycznych.

Tyle ostrzeżeń. Jeszcze kilka rad.

Prosta, modernistyczna architektura „lubi” gładkie powierzchnie i minimalizm. Doskonale będą z nią współgrać płyty o jednolitym rysunku nawierzchni – gładkie, śrutowane lub curlingowane. Bardziej rozrzeźbione nawierzchnie imitujące naturalny kamień lepiej sprawdzą się w zestawieniu z tradycyjną bryłą budynku.

Ilustracja:

Taras mający za zadanie zwrócić uwagę użytkowników na konkretny punkt w ogrodzie. Zaprojektowany w taki sposób, aby tworzył swojego rodzaju amfiteatr z centralnym punktem wyznaczonym przez nas. (rys. Buszrem).

1. Taras pokryty płytą Rock o strukturze piaskowca, w kolorze marmurowym.

2. Centralny punkt ogrodu.

3. Skrajny pas tarasu pokryty płytą Rock o strukturze piaskowca w kolorze granitowym.

4. Schody umożliwiające zejście wyłącznie w kierunku wyznaczonego punktu.

5. Zakończenie łagodną skarpą na nieistotnych z punktu widzenia koncepcji ogrodu kierunkach.